Κατά τη διάρκεια της κεντρικής παράστασης «η πεντάμορφη και το τέρας» που διοργάνωσε το Κε.Φ.Ι.Απ. Φλώρινας και το 1ο Δημοτικό Σχολείο σε συνεργασία με την παιδική χορωδία «Δ. Λιώτσης» του Φ.Σ.Φ. «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ», ο κ. Μάντσος, Διευθυντής του σχολείου, δήλωσε τα εξής:
Η παράσταση « Η Πεντάμορφη και το Τέρας» είναι ένα δείγμα της συνεργασίας του 1ου Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας και του ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ Φλώρινας, που ξεκινά από το 2005.
Εκείνη τη χρονιά έγινε η αδελφοποίηση των δυο ιδρυμάτων και ξεκίνησε μια πολύ εποικοδομητική συνεργασία.
Πραγματοποιήθηκαν από τότε διάφορες κοινές δραστηριότητες, που σκοπό είχαν, τόσο την ένταξη των παιδιών με ειδικές ικανότητες στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, όσο και την ευαισθητοποίηση – και κατά συνέπεια τη μεταβολή της στάσης – των μαθητών μας απέναντι στα παιδιά αυτά.
Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικά, κάτι που μας ωθεί να συνεχίσουμε και να επεκτείνουμε σε περισσότερους τομείς τη συνεργασία αυτή.-
Στη συνέχεια, μίλησε ο δάσκαλος της τάξης, οι μαθητές της οποίας ήταν και ηθοποιοί, Μπάμπης Αντωνιάδης:
Σεβαστές αρχές, κυρίες και κύριοι,
Πάνε 10 χρόνια περίπου από τότε που για πρώτη φορά ο φίλος μου γυμναστής Γιάννης Λονδράκης με έφερε σε επαφή με το ΚεΦΙΑπ Φλώρινας (πρώην ΚΕΚΥΚΑμεΑ), στο οποίο εργαζόταν.
Από τότε ξεκίνησε μια αδελφοποίηση ανάμεσα στους μαθητές του 1ου δημοτικού σχολείου και του ΚεΦΙΑπ Φλώρινας. Οι μαθητές μου εκείνης της πρώτης χρονιάς της συνεργασίας έγραψαν τα ονόματά τους στην είσοδο του κέντρου, όπου και παραμένουν ανεξίτηλα στο χρόνο.
Σε όλη αυτή τη διαδρομή των δέκα χρόνων, μας συνέδεσαν κοινοί αθλητικοί νομαρχιακοί αγώνες, συμπαράσταση από μέρους μας σε περιφερειακούς αθλητικούς αγώνες εκτός Φλώρινας, παραολυμπιακές ημέρες σε Σέρρες και Φλώρινα, κοινές γιορτές και θεατρικές παραστάσεις.
Κατά τη διάρκεια αυτής της συνεργασίας, γνώρισα ανθρώπους που εργάζονται με πάθος για τα παιδιά του ΚεΦΙΑπ Φλώρινας, όπως την ψυχολόγο κ. Ξένια Καϊμάρα, την ψυχή της σημερινής παράστασης, τον εργοθεραπευτή κ. Χρήστο Σαββαΐδη και πολλούς άλλους και προσφέρουν από το περίσσευμα της καρδιάς τους. Αυτή η συνεργασία βοήθησε τους μαθητές μου να βιώσουν στην πράξη τι σημαίνει αποδοχή των ατόμων με ειδικές ικανότητες, τους καλλιέργησε το συναισθηματικό τους κόσμο, τους όπλισε με εμπειρίες για να αντιμετωπίσουν τυχόν δικές τους μελλοντικές δυσκολίες. Βοήθησε και εμένα προσωπικά στην προσπάθειά μου να ανταποκριθώ ως δάσκαλος, ως γονιός, ως άνθρωπος.
Σήμερα θα παρακολουθήσετε την κοινή προσπάθεια των παιδιών του Κέντρου Φυσικής Ιατρικής Αποκατάστασης (ΚεΦΙΑπ) Φλώρινας, των μαθητών του τμήματος Ε2 του 1ου δημοτικού σχολείου και της παιδικής χορωδίας του «Δημητρίου Λιώτση» του Φ. Σ.Φ. «ο Αριστοτέλης».
Κυρίες και κύριοι,
Ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος από υγιείς ανθρώπους για υγιείς ανθρώπους. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Αλέξανδρος, για να μπει σ’ αυτή την αίθουσα με το αναπηρικό του καροτσάκι και να ανεβεί πάνω στη σκηνή. Και από μόνη της αυτή η σκέψη, σε μια εποχή όπου ο ρατσισμός προς καθετί το διαφορετικό ανθεί, είναι ικανή για να στηρίξουμε όλοι τα παιδιά αυτά, να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθησή τους και να γαλουχήσουμε τα υπόλοιπα παιδιά με ανθρωπιστικές αξίες, ώστε να κάνουν την ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ πράξη στη ζωή τους και να μπορέσουν να αποδεχτούν τον ΑΛΛΟΝ, τον διαφορετικό αλλά όχι κατώτερό τους.
Η μικρή Φωτούλα Περσίδου, Μαντάμ τσαγιερώ, συγκίνησε με τα λόγια της:
Καλησπέρα σας,
Είμαι η Φωτεινή Περσίδου μαθήτρια της Ε τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Φλώρινας.
Ήθελα να σας πω δυο λόγια για το τί μου άφησε η συνεργασία της τάξης μου με το Κ.Ε.Κ.Y.ΑμεΑ.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη μέρα που επισκεφτήκαμε το Κ.Ε.Κ.Y.ΑμεΑ. Όλα τα παιδιά από την τάξη μου φοβόμασταν, δεν μιλούσαμε, δεν κουνιόμασταν, όλοι μας περιμέναμε τον κύριο μας να μιλήσει πρώτος.
Οι επισκέψεις μας συνεχίστηκαν για μήνες και σε κάθε επίσκεψη η συμπροφορά μας άλλαζε! Θυμάμαι επίσης ότι κάθε φορά όλοι μας περίμεναν με χαρά και με ένα τεράστιο χαμόγελο.
Πλέον έχουμε δεθεί μεταξύ μας και τώρα όλοι οι συμμαθητές μου, αλλά ειδικά εγώ, στενοχωριόμαστε που δεν θα κάνουμε άλλες πρόβες, γιατί…..πλέον αυτοί οι άνθρωποι έγιναν η καθημερινότητά μας
Και κάτι τελευταίο, θα δείτε ότι αυτοί οι άνθρωποι παρά την αναπηρία τους συνεχίζουν να ελπίζουν, να ονειρεύονται και να ζουν την κάθε τους στιγμή όπως οι ίδιοι επιθυμούν!!!
Σας ευχαριστώ όλους για τον χρόνο που μου αφιερώσατε!
