Ο Απόλλων Αμμοχωρίου ήταν αυτός που τελικά κατέκτησε το φετινό κύπελλο της ΕΠΣ Φλώρινας, επικρατώντας την Κυριακή 24/3 στο γήπεδο Φιλώτα του Μακεδονικού Αγίου Παντελεήμονα, με γκολ που σημειώθηκε στην παράταση (κανονικός αγώνας 0-0) και συγκεκριμένα στο 105ο λεπτό της αναμέτρησης. Επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά ο «κανόνας» των τελικών που θέλει τις περισσότερες φορές να μην επικρατούν τα «φαβορί» (με βάση τη βαθμολογική θέση των ομάδων). Έγινε πρόπερσι με την κατάκτηση από την Ελλάς Α.Καλλινίκης κόντρα στον μετέπειτα πρωταθλητή Ακρίτα Αχλάδας, έγινε πέρσι με τον Μελιτέα Μελίτης να επικρατεί της μετέπειτα πρωταθλήτριας Ελλάς Α.Καλλινίκης και φέτος, με τον Απόλλωνα να επικρατεί του 2ου της βαθμολογίας Μακεδονικού.
Ο Μακεδονικός φάνταζε ως «φαβορί» όχι μόνο της θέσης του στη βαθμολογία, αλλά λόγω και των εξαιρετικών του εμφανίσεων τελευτά (με αποκορύφωμα η επιβλητική νίκη με 4-2 στον ημιτελικό κόντρα στον ΠΑΣ) αλλά και της «δίψας» για κάποιο τίτλο, καθώς ήταν η πρώτη φορά που η ομάδα της λίμνης έφτασε τόσο κοντά (συμμετείχε για πρώτη φορά σε τελικό κυπέλλου). Από την άλλη ο Απόλλωνας, τα τελευταία 10 χρόνια έχει πάρει μέρος σε τέσσερις τελικούς, έχοντας κατακτήσει ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο, φέτος είχε βγει νωρίς από τον βασικό στόχο που ήταν το πρωτάθλημα και έτσι η κατάκτηση του κυπέλλου έμοιαζε σαν μια εξιλέωση για το σύλλογο του Αμμοχωρίου.
Οι συνθήκες έμοιαζαν ιδανικές για τελικό κυπέλλου, καθώς διεξήχθη πρώτη φορά στο «στολίδι» του Φιλώτα (πρόκειται ίσως για το καλύτερο γήπεδο του νομού) και μπροστά σε μια εκπληκτική ατμόσφαιρα από τους φιλάθλους των δύο ομάδων. Μόνο αρνητικό ίσως, ο άνεμος που σε ορισμένες περιπτώσεις δυσκόλευε τις προσπάθειες των 22 ποδοσφαιριστών.
Αγωνιστικά τώρα, οι δύο ομάδες μπήκανε στο παιχνίδι αρκετά «νευρικά», με αρκετά λάθη εκατέρωθεν, δείγμα του άγχους και της κρισιμότητας της αναμέτρησης. Μετά τα πρώτα δέκα λεπτά όπου είχαμε «αναγνωριστικό» παιχνίδι χωρίς επιθετικές προσπάθειες μπροστά στις δύο εστίες, άρχισε σιγά – σιγά να «σπάει ο πάγος» και να δημιουργούνται οι πρώτες ευκαιρίες. Ο Απόλλωνας ήταν αυτός που στάθηκε καλύτερα μετά το πρώτο δεκάλεπτο και δημιούργησε τις πρώτες ευκαιρίες. Η πρώτη από αυτές έγινε στο 11’ όταν ο Φωστηρόπουλος εκτέλεσε απευθείας ένα φάουλ, με τον Τζαραλή να πέφτει και να αποκρούει τη μπάλα με ωραίο τρόπο. Στο 14’ ο Δ.Γεωργιάδης έπιασε ένα εξαιρετικό γυριστό σουτ αρκετά μέτρα έξω από την περιοχή, με τη μπάλα να περνάει σύρριζα άουτ δίπλα από το δοκάρι. Στο 18’ ο Πλαγιάντσης έβγαλε μια σέντρα από τα αριστερά στην καρδιά της περιοχής, εκεί όπου ο Κροκάρης με προβολή έστειλε τη μπάλα πάνω από τα δοκάρια. Ο Μακεδονικός δημιούργησε την πρώτη του «κλασσική» ευκαιρία στο 31’, όταν μετά από κάθετη πάσα του Παπαδόπουλου στα δεξιά, ο Τράικος έκανε το συρτό σουτ στην κίνηση με τον Κιβωτίδη να πέφτει και να διώχνει σε κόρνερ. Στο 36’ ο Ρούντος εκτέλεσε απευθείας ένα φάουλ, στέλνοντας τη μπάλα δίπλα από το κάθετο δοκάρι. Κάπως έτσι τελείωσε το πρώτο ημίχρονο, με τον Απόλλωνα να είναι καλύτερος (κυρίως μέχρι το 30’) έχοντας και ευνοϊκό άνεμο.
Στην επανάληψη «άλλαξαν» οι ρόλοι, με τον Μακεδονικό αυτή τη φορά να μπαίνει «φουριόζος» τα πρώτα λεπτά (το πρώτο δεκάλεπτο είχε τρομερό ρυθμό και καλές φάσεις) και γενικά να υπερέχει στη μεγαλύτερη διάρκεια του. Μόλις στο 48’ Ρούντος και Ντιμόφσκι παίξανε εξαιρετικά το 1-2, με τον πρώτο να σουτάρει συρτά από το ύψος της περιοχής και τον Κιβωτίδη να πέφτει και να αποκρούει με εντυπωσιακό τρόπο. Στο 51’ μετά από βαθιά μπαλιά ο Κακασούλης έπιασε το μονοκόμματο σουτ στην κίνηση, στέλνοντας τη μπάλα πάνω από τα δοκάρια. Ο Μακεδονικός συνέχιζε να πιέζει ασφυκτικά και στο 54’ μετά από σέντρα του Ντιμόφσκι και κεφαλιά του Δέλλιου, ο Κιβωτίδης για άλλη μια φορά απέκρουσε με εντυπωσιακό τρόπο τη μπάλα σε κόρνερ. Στο επόμενο λεπτό ήταν η σειρά του Απόλλωνα να απειλήσει για πρώτη φορά στην επανάληψη. Ο Δαλάκης έβγαλε ωραία μπαλιά «τρύπα» στον Κροκάρη, ο οποίος από πλάγια θέση δεξιά σούταρε δυνατά στέλνοντας τη μπάλα πάνω από τα δοκάρια. Ο Μακεδονικός συνέχισε την πίεση (στα πρώτα είκοσι λεπτά κέρδισε τουλάχιστον 7-8 κόρνερ) και στο 71’ σε σουτ του Γετίμη έξω από την περιοχή, ο Κιβωτίδης «αιφνιδιάστηκε» και απέκρουσε ασταθώς. Στο 78’ μετά από κάθετη μπαλιά του Δέλλιου, ο Ρούντος από εξαιρετική θέση δεν έπιασε καλά το σουτ στέλνοντας τη μπάλα άουτ. Η πιο «απίστευτη» και «ανύποπτη» φάση του αγώνα έγινε στο 85’, όταν σε γυριστή κεφαλιά-πάσα του Σεκουλίδη στον Κιβωτίδη, η μπάλα πέρασε κάτω από τα πόδια του τερματοφύλακα του Απόλλωνα, σταματώντας στη «ρίζα» του κάθετου δοκαριού! Θα μπορούσε δηλαδή ο τελικός, αν η μπάλα είχε καταλήξει στα δίχτυα, να είχε κριθεί από ένα «αστείο» αυτογκόλ… Η τελευταία ευκαιρία της κανονικής διάρκειας του αγώνα χάθηκε στο 88’, όταν σε σέντρα του Δέλλιου και κεφαλιά του Κακασούλη, ο Κιβωτίδης και πάλι είπε «όχι» στέλνοντας τις δύο ομάδες να λύσουν τις διαφορές τους στην παράταση.
Στο πρώτο ημίχρονο της παράτασης φάνηκε η κούραση να «βγαίνει» και στις δύο ομάδες, οι οποίες παίξανε χωρίς ιδιαίτερο «ρίσκο», προσέχοντας περισσότερο τα «νώτα» τους, σε ένα περισσότερο παιχνίδι κέντρου, ισορροπημένο σε γενικές γραμμές (φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη). Στο 92’ σουτ του Γετίμη έξω από την περιοχή πέρασε άουτ. Η μεγαλύτερη ευκαιρία χάθηκε στο 103’ όταν μετά από λάθος γύρισμα αμυντικού και σύγχυση στην περιοχή του Απόλλωνα, ο Ρούντος από το ύψος του πέναλτι σούταρε δυνατά (με το δεξί) στέλνοντας τη μπάλα ελάχιστα άουτ. Έτσι φτάσαμε στο 105’, όταν ο Κροκάρης πήρε τη μπάλα έξω από την αντίπαλη περιοχή και αφού έκανε 3-4 προσποιήσεις απέναντι σε 4 αμυντικούς, με ένα «ξαφνικό» ευθύβολο συρτό σουτ (μετά από μια «αστραπιαία» προσποίηση) έστειλε τη μπάλα στη γωνία του «ανήμπορου» να αντιδράσει Τζαραλή (δεν είχε οπτική γωνία), πετυχαίνοντας το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης, μέσα σε έξαλλους πανηγυρισμούς, όπου αποβλήθηκε και ο Σεκουλίδης, για προκλητικό τρόπο πανηγυρισμού.
Στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης τα πράγματα έμοιαζαν πολύ δύσκολα για τον Μακεδονικό, καθώς υπήρχε η κούραση και ο Απόλλωνας έκλεισε καλά όλους τους διαδρόμους. Παρά την πίεση που άσκησε, δεν κατάφερε να δημιουργήσει πολλές ευκαιρίες, εκτός από δύο σουτ από τους Ρούντο και Τράικο και τη μεγαλύτερη ευκαιρία στο τέλος της αναμέτρησης (118’) όταν σε σέντρα του Ντιμόφσκι από τα δεξιά, ο Νταμπίζας έπιασε την καρφωτή κεφαλιά με τον Κιβωτίδη να βρίσκει τη μπάλα με τα «ακροδάχτυλα» στέλνοντας την κόρνερ. Μετά από λίγο ο διαιτητής της συνάντησης κ.Κάτης σφύριξε για τελευταία φορά στον τελικό, όπου βρήκε παίχτες και φιλάθλους του Απόλλωνα να πανηγυρίζουν έξαλλα για την κατάκτηση του κυπέλλου, τη δεύτερη στην ιστορία του συλλόγου μετά το 2002.
Ο Μακεδονικός που σε γενικές γραμμές στάθηκε καλύτερα, χάνοντας περισσότερες ευκαιρίες, δεν είχε την τύχη (του πρωτάρη) με το μέρος του, έχοντας και κάποια παράπονα από τη διαιτησία. Από την άλλη, η ομάδα του Αμμοχωρίου, έπαιξε περισσότερο «έξυπνα», χωρίς να έχει την υπεροχή και τις ευκαιρίες (όσες ο αντίπαλος), είχε όμως και την τύχη με το μέρος της (και έναν καλό τερματοφύλακα κάτω από τα δοκάρια), ενώ το μοναδικό γκολ ήρθε από μια εξαιρετική ατομική προσπάθεια του «φαντάρου» Γιώργου Κροκάρη, που χάρισε αυτό τον τίτλο, τον πρώτο της χρονιάς, στην ομάδα του.
