Η σκέψη (του Κακομοίρη)
-Το κρύο ήταν ανυπόφορο, το χιόνι έπεφτε πυκνό και η νύχτα προμήνυε δύσκολο ξημέρωμα. Ήταν Νοέμβρης μήνας, πολλοί άνθρωποι προετοιμαζόταν να υποδεχθούν τα Χριστούγεννα! Μόνο ένας Κακόμοιρος δεν είχε να κάνει καμία προετοιμασία. Δεν είχε ξύλα να ανάψει το τζάκι, η στέγη ήταν τρύπια και έβαζε το πυκνό χιόνι μέσα στο δωμάτιο, το παράθυρο σπασμένο έμπαζε τον παγωμένο αέρα, όλα ήταν δραματικά και δύσκολα για τον Κακομοίρη.
-Το Ξωτικό του χειμώνα βλέποντας την κατάσταση που επικρατούσε αποφάσισε να βοηθήσει, τον πλησίασε αργά την νύχτα και του είπε: Βλέπω την φτώχεια και την δυστυχία σου και σπαράζει η καρδιά μου, πες μου τι θέλεις να σου δώσω, αλλά από ότι ζητήσεις θα δώσω τα διπλά στον γείτονα σου.
-Ο Κακομοίρης αφού σκέφτηκε είπε: Θέλω να μου βγάλεις το ένα μάτι, το Ξωτικό τον κοίταξε παραξενεμένο και τον ρώτησε γιατί, η απάντηση ήρθε αμέσως: Γιατί ο γείτονας έχει όλα τα αγαθά και τα χαίρεται, χωρίς μάτια δεν θα μπορεί.-
Ηθικό δίδαγμα: Η κακία και ο φθόνος υπάρχει στον άνθρωπο από πρόθεση και όχι από λάθος!
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος – Εκδότης
