Όμορφος, καμαρωτός
Με την πλουμιστή ουρά του
Και με το κόκκινο λειρί του
Αρχηγός αδιαφιλονίκητος
Διαφεντεύει στο κοτέτσι του
Προστατεύει τις κοτούλες του
Αληθινός βασιλιάς
Στο μικρό βασίλειο του
Πρωτολαλεί το γλυκοχάραμα
Με ακρίβεια ωρολογιού
Δίνει το έναυσμα
Για το ξεκίνημα της ημέρας
Ξεκουράζεται μετά
Σαν άρχοντας στον πύργο του
Δευτερολαλεί όταν το πρωί
Ο ζεστός ήλιος ανατέλλει
Τριτολαλεί όταν πιά η ημέρα
Έχει θριαμβεύσει
Κάνει αγέρωχος την βόλτα του
Μέσα στο κοτέτσι του
Επιβλέπει, προσέχει την περιοχή του
Κορδώνεται μετά
Κουνιστός και λυγιστός
Οι κοτούλες του τον περιτριγυρίζουν
Τον κρυφοκοιτούν και τον κρυφοθαυμάζουν
Είναι το καμάρι τους
Μεσημεριάζει πιά
Ολοκληρώνει την καθημερινή του ρουτίνα
Όλα είναι εντάξει
Χάρη σε αυτόν
Και όμως
Κάτι του λείπει
Κάτι του φταίει
Η ημέρα έχει προχωρήσει πολύ
Συνεχίζει να λαλεί ξανά και ξανά
Γιατί άραγε;
Τί του λείπει;
Τί του φταίει;
Μην είναι αυτό το όψιμο λάλημα
Από μοναξιά;
Μην είναι γιατί περιμένει με λαχτάρα
Να ακούσει το λάλημα άλλου πετεινού;
Ρίτα Ρώμπαπα
Από την συλλογή «Λυρικά Χρώματα»
