Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 17.11 στο χώρο του «μνημείου του εργάτη» η εκδήλωση για την ιστορική επέτειο της εξέγερσης του πολυτεχνείου της 17ης Νοεμβρίου 1973.
Παραβρέθηκαν ο βουλευτής της ΝΔ Σταύρος Παπασωτηρίου, ο Αντιπεριφερειάρχης της ΠΕ Φλώρινας Θανάσης Τάσκας, ο Αντιδήμαρχος Φλώρινας Μιχάλης Χάτζιος, ο πρόεδρος του ΕΚΦ Κώστας Σιάκος, η πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Φλώρινας Χριστιάνα Τσουμίτα, η εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ, εκπρόσωποι των κομμάτων ΠΑΣΟΚ και Νέας Αριστεράς, εκπρόσωποι τοπικών συλλόγων και σωματείων. Ακολούθησε η ομιλία από τον εκπρόσωπο του ΕΚΦ, η κατάθεση στεφάνων και οι δηλώσεις για την ιστορική ημέρα.
Η ΟΜΙΛΙΑ
Σήμερα, τιμούμε τους αγώνες των φοιτητών και των εργαζομένων κατά της δικτατορίας, που είναι μια από τις πιο φωτεινές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας: το Πολυτεχνείο του 1973.
Ένας αγώνας που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην αντίσταση της κοινωνίας, στη διεκδίκηση της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν μόνο υπόθεση των φοιτητών.
Στους δρόμους και στα οδοφράγματα του Πολυτεχνείου, δίπλα στους νέους που αγωνίζονταν για την ανατροπή της δικτατορίας, βρέθηκαν και οι εργάτες, οι εργαζόμενοι που συμμετείχαν ενεργά στον αγώνα, διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον για όλους.
Η παρουσία των εργατών μέσα στο Πολυτεχνείο, ως σημαντικό κομμάτι της λαϊκής αντίστασης, αποδεικνύει την ενότητα όλων των κοινωνικών τάξεων στον αγώνα κατά της δικτατορίας.
Οι εργάτες, όπως και οι φοιτητές, αγωνίστηκαν για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα τους, αποδεικνύοντας πως ο αγώνας για τη δημοκρατία δεν έχει σύνορα και διαχωρισμούς.
Ως Εργατικό Κέντρο Φλώρινας, με αίσθημα ευθύνης και σεβασμού, τιμούμε όλους όσους πάλεψαν και θυσιάστηκαν για τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Η αντίσταση του Πολυτεχνείου ήταν η αντανάκλαση της ενότητας όλων των κοινωνικών δυνάμεων που αντιστάθηκαν στην καταπίεση και τη βία του στρατιωτικού καθεστώτος.
Οι αγώνες των φοιτητών, των εργαζομένων, και των απλών ανθρώπων της καθημερινότητας, υπήρξαν παράδειγμα για τις επόμενες γενιές που συνεχίζουν να αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη, την ισότητα και την ελευθερία.
Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου, «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», παραμένουν πάντα επίκαιρα και καθοδηγητικά.
Σήμερα, όπως και τότε, ο αγώνας για αξιοπρεπή ζωή, για καλύτερη μόρφωση και για δημοκρατία είναι πιο αναγκαίος από ποτέ.
Το «Ψωμί» δεν είναι μόνο το αίτημα για εργασία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, αλλά και η αντίσταση στην επισφάλεια και την εκμετάλλευση που πλήττουν τους εργαζόμενους στις μέρες μας.
Η «Παιδεία» δεν αφορά μόνο την πρόσβαση στη γνώση, αλλά τη διεκδίκηση μιας παιδείας που θα ενισχύει την κριτική σκέψη και θα μορφώνει ελεύθερους πολίτες, έτοιμους να αντισταθούν στην αδικία.
Και η «Ελευθερία», η πιο πολύτιμη αξία, αποτελεί το δικαίωμα του λαού να ζει χωρίς καταστολή, χωρίς φτώχεια και χωρίς τον φόβο των αυταρχικών πολιτικών.
Τα αιτήματα που ξεπήδησαν μέσα από τα κατεβασμένα κάγκελα του Πολυτεχνείου δεν είναι απλώς ιστορικά, είναι ζωντανά και επίκαιρα στην εποχή μας.
Σήμερα, το «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» είναι ο διαρκής αγώνας ενάντια στην κοινωνική αδικία.
Αυτά τα αιτήματα δεν θα πάψουν ποτέ να αποτελούν την καρδιά της κοινωνικής αντίστασης και της δημοκρατικής προόδου.
Η επιλογή του Μνημείου του Εργάτη για τη σημερινή μας εκδήλωση δεν είναι τυχαία.
Το Μνημείο του Εργάτη είναι το σύμβολο του αγώνα και της αλληλεγγύης της εργατικής τάξης, της δύναμης των εργατών που μάχονται για τα δικαιώματά τους και για μια ζωή αξιοπρέπειας.
Εδώ, στο ίδιο σημείο που τιμούμε τους αγώνες των εργαζομένων, υπενθυμίζουμε ότι οι εργάτες, μαζί με τους φοιτητές και τον υπόλοιπο λαό, συμμετείχαν στην ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου, διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον για όλους.
Το Μνημείο του Εργάτη αποτελεί τον κατάλληλο τόπο για να αναλογιστούμε την ενότητα των κοινωνικών δυνάμεων και να τιμήσουμε τη θυσία όλων εκείνων που πάλεψαν για τις ελευθερίες που απολαμβάνουμε σήμερα.
Ας εμπνευστούμε από τη θυσία εκείνων που πάλεψαν για μια ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα, και ας συνεχίσουμε τον αγώνα για ένα μέλλον που θα αξίζει στους εργαζόμενους και τις επόμενες γενιές.
Ζήτω η Εργατική Αλληλεγγύη!
Ζήτω η Δημοκρατία!
Ζήτω το Πολυτεχνείο!
