ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ
Η Πρέσπα πάντα ήταν ένας τουριστικός πόλος έλξης, για τους επισκέπτες της περιοχής, που είτε από γνώση είτε από πληροφόρηση, είχαν την επιθυμία και την περιέργεια να επισκεφθούν και να γνωρίσουν αυτό το μοναδικό τοπίο, ανάμεσα σε ψηλά βουνά, να θαυμάσουν τ’ αξιοθέατά του, να πληροφορηθούν την Ιστορία του, να ευλογήσουν τους ακρίτες, που φυλάγουν Πύλες στο περιβόητο Τριεθνές.
Άσχετα, αν το «παγοθραυστικό» του πολιτισμού και της δουλικής ανοχής, από μέρους μας τόσων χρόνων ούτε διαύλους επικοινωνίας άνοιξε, ούτε επιρροές αρχαίου Πολιτισμού, δράματος, θεάτρου, ποίησης και χορού δέχτηκαν, ούτε καν τους συγκίνησαν, μήτε, αλυτρωτικές διεκδικήσεις μαλάκωσε και κατακτητικές διαθέσεις περιόρισε στους γείτονες προσκεκλημένους. Παρά κουβαλιούνται εδώ, τους φιλοξενούμε, τους χειροκροτάμε, τους μιλάμε όχι τοπικά, παρά σλαβοαλλαμπουρνέζικα και πάνε αρκετοί εκεί και τους ξαναμιλάνε. Δύο υποδουλώσεις υφιστάμεθα.
Με το να λέμε, ότι τα Πρέσπεια αναγνωρίστηκαν Πανευρωπαϊκά, δεν πιστεύω να εκπροσωπούν την Ευρώπη τα Σκόπια ή Βαρδαρία, και τα Τίρανα. Την Τουρκία και τη Βουλγαρία, γιατί δεν τις καλείτε, να γινόσαστε πολλές, να τους βάζετε και τις προκλητικές σημαίες τους δίπλα, ενώ τη δική μας όλες πολλάκις ταπεινώσανε και την κάνανε στάχτη;
Κάθε λίγο κάνουν δημοψηφίσματα για παραβιάσεις συνόρων όλες τους. Γιατί δεν κάνουμε κι εμείς για τη Βόρειο Ήπειρο και την αντιμετώπισή της και για τ’ όνομα «Μακεδονία»; Γιατί είμαστε πάντα ανεκτικοί και βλάκες και όλοι οι πολιτικοί μας είναι δοσίλογοι και το τρέμουν, αλλά έχουν και την επιβολή να αλλάζουν τα’ αποτελέσματα, γιατί παίζεται το δικό τους προσωπικό συμφέρον όλων, μικρών-μεγάλων κι όλων των αποχρώσεων, καταπατώντας το σφυγμό, το καρδιοχτύπι και το ενδιαφέρον των Πανελλήνων και το μεγάλο πόθο και καημό της αέναης Ελλάδας, που την καταντήσανε Έλλα-δούλα! Οι ενδιάμεσες Συμφωνίες, τα μέτρα οικοδόμησης – εμπιστοσύνης- υποταγής στην ουσία-και η καλή γειτονία, δεν ίσχυσαν γι’ αυτούς ποτέ κι εμείς οι καλοί, οι διαλλακτικοί, οι ειρηνοποιοί, οι Δημοκράτες!! τα εφαρμόζουμε κατά γράμμα, με θρησκευτική ευλάβεια. Που είναι οι συνθήκες καλής γειτονίας; Μούσι!!! Πρόκληση, αδιαλλαξία, αγνωμοσύνη και… μέσα στη χώρα μας.
Η Πρέσπα προτού κάποια χρόνια, πριν επικυρωθούν οι λυκοφιλίες με συμφωνίες και ανεφάρμοστες ψευτοαπαγορεύσεις – όλες προσωρινές – Μπούς και Ομπάμα, όλα προσωρινά και μη εφαρμόσιμα, χωρίς συνέπειες – Προσωρινή αναγνώριση, Μπούς, άρση αλυτρωτικών τάσεων, συμβόλων, βιβλίων και προπαγάνδας, Ομπάμα – τα γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια οι Σλαύοι, η Πρέσπα είχε την αξία της και την αναγνώριση της ομορφιάς της, είχε τη γιορτή της και για, όσους δεν το θυμούνται, ήταν η Πρωτομαγιά.! Τι γιορτάζαμε τότε; Τη γιορτή του Νάρκισσου!! Πολλοί Φλωρινιώτες, που διέθεταν ΙΧ ή με άλλα μέσα τρέχανε στα ολόδροσα καταπράσινα λιβάδια της, – τότε δεν ήταν τόσο διαδεδομένη η φασολοκαλλιέργεια – απολάμβαναν την άνοιξη, πανηγύριζαν την ονομαστική της γιορτή, μαζεύοντας τους χιονάτους και μυρωδάτους νάρκισσους αγκαλιές, έπλεκαν στεφάνια, σκόρπιζαν στα εστιατόρια των μικρών γραφικών χωριών της να γευθούν τα φρέσκα, ασημένια ψάρια της λίμνης, το γλεντούσαν και τ’ απόγευμα αποχωρίζονταν αυτήν την απλωσιά, την ομορφιά, τα ευωδιαστά της νούφαρα, τα δροσάτα υδρόβια, ψαθιά, καλάμια, βούρλα, τις ξύλινες σκεβρωμένες βαρκούλες, της ομαδικές συντροφιές – κοπάδια – των σπάνιων μεταναστών κι ενδημικών κατοίκων της, το παιγνίδι του γαλάζιου και του κεντημένου πράσινου και γύριζαν στη Φλώρινα με φορτισμένες μπαταρίες, εκτονωμένοι, ανανεωμένοι κι ευχαριστημένοι.
Δεν γνωρίζω, αν αυτό ήταν έναυσμα για τον κ. Λιάνη, να το εκμεταλλευθή και εύγε! Πολιτιστικώς και να εφαρμόζεται τέλος Kαλοκαιριού, που όλοι έχουν επιστρέψει από διακοπές κι άλλοι “παίρνουν τα βουνά” για ποικιλία, μετά τις παραλίες και αλλαγή.
Σημασία έχει, ότι δημιουργήθηκε μια αφετηρία, που τείνει να γίνει θεσμός. Η φήμη εξαπλώθηκε στο Πανελλήνιο κι έξωθεν. Αρκετοί σπεύδουν ν’ απολαύσουν αυτή τη γιορταστική περίοδο. Μοιράζονται και στην πόλη και σε κάποια χωριά της περιοχής δρώμενα και καλλιτεχνικά γεγονότα, που συμπληρώνουν και ολοκληρώνουν τις γιορταστικές εκδηλώσεις, αθλητικές, καλλιτεχνικές και λαογραφικές. Η Φλώρινα αυτές τις ημέρες ζωντανεύει, κι αντηχεί από νταούλια, ζουρνάδες, τρομπέτες και πίπιζες μονότονων ρυθμών, λες κι είναι προτεκτοράτο και διαδραματίζονται και κάποια πανελλήνια έθιμα, – ας τα θεωρούν κάποιοι μοναδικά -, που αναβιώνουν παραστάσεις και συνήθειες, επιβεβαιώνοντας την ταυτότητά μας σαν λαού, γιατί ιστορούνται από τότε, που άλλοι δεν υπήρχαν ούτε σε σύλληψη επιστημονικής φαντασίας, ούτε κατεψυγμένα χιλιετίες γονίδια σε δοκιμαστικούς σωλήνες. Ας το πάρουν πολλοί απόφαση: Όσο πιο βροντερά χτυπάνε τα νταούλια κι όσο πιο πολύ πηδάνε και κουτσαίνουν στους μονότονους ρυθμούς τους, τίποτε δεν γυρίζει πίσω. Με Πρέσπεια, με Αμύντεια, με Πατουλίδεια και όλα τα ίδια (-είδια)
Η Πατρίδα θέλει βοήθεια, όχι γλέντια, πανηγύρια, εκτός από αυτά, που διαιωνίζονται και, όχι υποδιαιρέσεις. Ο νοών, νοείτω. Γιατί όλοι αυτοί οι Σύλλογοι, αντί να ενώνουν, κομματιάζουν (αντιδιαστέλλουν) την Ελλάδα. Κι αυτή χρειάζεται συνοχή, ενότητα και ομόνοια.
Όλες οι πρωτοβουλίες, που αναπτύσσονται και τα δρώμενα στην ΠΡΕΣΠΑ με τα πρωινά μαγνάδια, τα μεσημεριάτικα καθρεφτίσματα, τα ιριδίσματα, και τους μεγάλους ίσκιους τα δειλινά, τα παιγνιδίσματα του ηλιοβασιλέματος στη νερένια επιφάνεια της λίμνης, τα χαριτωμένα πουλιά να χαμηλοπετούν, ενώ άλλα, άτσαλα περπατώντας, ψάχνουν τους κρυψώνες-φωλιές-τους. Τη γαλήνη, του σούρουπου, την ακινησία του νερού – λένε κοιμάται το νερό το βράδυ – διαταράσσουν τα δρώμενα, που εφέτος αρκετά θα στερηθεί η Πρέσπα και η Φλώρινα, τα φώτα, η βοή, τα μεγάφωνα, οι μουσικές, τα δράματα, τα χοροδράματα, τα μελοδράματα, άλλοτε η σιωπή και η προσήλωση των θεατών, ο στόμφος των ερμηνευτών, οι μελωδίες, οι θαυμαστικές κραυγές και τα χειροκροτήματα στα διαλείμματα και στα φινάλε, θα συγκλονίζουν, την υπολίμνια ζωή, ενώ θα μαγεύουν και θα ευχαριστούν τους θεατές και το τοπίο θ’ αστράφτει, θα ζωντανεύει, θα εκστασιάζει, θα μυστικίζει. Μα αυτή η αισθητική εμπειρία και απόλαυση είναι για λίγους, επειδή είναι δύσκολη η πρόσβαση, παρά τη διαφήμιση και την προσπάθεια της προβολής.
Σοκάρομαι και στρεσάρομαι, που πομπωδώς τονίζεται, ότι ναι μεν είναι γνωστό το φεστιβάλ, αλλά να εκπροσωπείται «Ευρωπαϊκά» απ’ την Αλβανία και τα Σκόπια!!! αγγίζει τα όρια της παραφροσύνης!!! Προσπαθώντας με παγοθραυστικό τον Πολιτισμό και την Τέχνη είκοσι εφτά χρόνια, όχι δεν χαράξατε τον πάγο της αδιαλλαξίας, μόνο με την ίδια χαραγή, που «διαγράψατε» γύρισαν, τους φέρατε, τους φιλοξενείτε, τους διασκεδάζετε και τους παρέχετε εισόδους και διεξόδους να λανσάρουν αυτά «τα δικά τους», «πολιτισμό», μισαλλοδοξία, το μένος του αλυτρωτισμού, την καταπάτηση όλων των συμφωνιών και υπάρχει σεβασμός στον εαυτό τους, στη φύση ναι, γιατί τη διεκδικούν. Αμοιβαιότητα και σεβασμός δεν υπάρχει, παρά δουλικότητα από μέρους μας, φροντίζοντας σ’ αυτή την αμφιλεγόμενη τετραετία να δημιουργήσουν μια νέα…. Θράκη!!! Τα γεγονότα και η έκφραση της Κέλλης, των Κλεινών κ.α. το επιβεβαιώνουν. Το δε θαύμα το αγγίξατε και το καμαρώσατε στα έκτροπα του Τορόντο, στην συμπεριφορά απέναντι στην Εθνική μας ομάδα και την Αυστραλία, που επιμελώς η Ελληνική τηλεόραση και τα υπεύθυνα Υπουργεία! υποβάθμισαν και υποβίβασαν τη σημασία των διαπραχθέντων, καθώς και τα υπόλογα της Ευρώπης, υπόλοιπα «Ευρωπαϊκά»,! «δημοκρατικά»! κόμματα τ’ ανέχθηκαν και ο λαός φώναζε: «Που είσαι Χρυσή Αυγή»;
Γιατί δεν μας ανακοινώνετε, το «Αλφάβητο» των Πρεσπών και των εικοσιτεσσάρων ακριτών κατοίκων της; Προσέχουν σαν τα μάτια τους τα πάτρια, αλλά είναι πολύ λίγα τα μάτια τους κι ελάχιστες οι δυνάμεις τους, και οι αντοχές τους, όταν οι αρχές της πόλης και το μέγα! Κράτος ανέχεται και καλλιεργεί λυκοφιλίες. Η Δημοκρατία καταντάει ασυδοσία σε τέτοιες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Βρίσκουν ευκαιρία οι Σύλλογοι παρουσιάζουν και Ελληνικά και ανθελληνικά, ευτυχώς ολίγα, αλλά φανατικά δρώμενα, γιατί πολλά είναι κλεμμένα και εν αγνοία τους τα επαναφέρουν στο προσκήνιο της χώρας, που τα δημιούργησε. Τα περισσότερα έχουν ρίζα αρχαία Ελληνική, που δεν γνωρίζουν οι υποστηρικτές και οι εκτελεστές τους. Και διαβάζω: Πανηγυρική εκδήλωση στο τάδε χωριό, η στην πόλη, του τάδε Συλλόγου κλπ. Ρώτησα υπεύθυνη, τι είναι επιτέλους τα Πρέσπεια; Και, γιατί παίρνουν μορφή πανηγυριού; Επειδή είχα διαβάσει σε άρθρο, πως ένας Πανελλήνιος και Παμμακεδονικός θεσμός κατήντησε «πανηγυράκι». Προσπαθούν όλες αυτές τις μεγάλες και αξιόλογες Πανελλήνιες εθνικές εκδηλώσεις να τις υποβιβάζουν, να τις εκφυλίζουν, ενώ ζωντανεύουν τις τοπικές, κάνοντας την Ελλάδα κομματάκια. Επηρεασμένη από αυτό, μου απάντησε με αγένεια, επιθετικότητα και υπεροψία: δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα της, ή δε μιλάμε την ίδια γλώσσα και πως δεν κατανοεί το λεξιλόγιό μου. Σκεφτείτε, ότι δίδαξα σε χιλιάδες παιδιά, κάθε ηλικίας Δημοτικού και δεν βρέθηκε ούτε ένα να εκφράσει, ότι δεν με κατανοούσε. Η συγκεκριμένη, που’ μαθε Ελληνικά στο Δημοτικό και στο σπίτι δε μιλούσε, παρά στα σχολεία μόνο κι εγώ, που τα έμαθα από την κοιλιά της μάνας μου και δεν φοίτησα ούτε σε Νηπιαγωγείο – δεν υπήρχαν σε μας – να μην γίνομαι αντιληπτή. Απλώς ήθελα δύο τρία πράγματα ν’ ακούσω γενικά, για να τα συνδέσω σαν πρόλογο κάποιων φωτογραφιών. Δε χρειάστηκε, όμως, γιατί βρήκα στο αρχείο μου ένα άρθρο του Ελεύθερου Βήματος, πριν τέσσερα χρόνια. Πάνω σ’ αυτό στηρίχτηκα για να κάνω τα σχόλιά μου. Αν αυτή είναι υπεύθυνη για τα Πρέσπεια, τότε κι εγώ είμαι επίσημο μέλος της Λαογραφικής Εταιρείας της Ελλάδος. Πρώτη φορά το επικαλούμαι και ήταν υποχρεωμένη να με ενημερώσει. Είναι τόσο κρυφός ο τρόπος και ο σκοπός των εκδηλώσεων, μυστικός κι απαραβίαστος, όπως γινόταν στα Ελευσίνια Μυστήρια, θα υπεισερχόμουν στ’ άδυτά σας κι εσείς ήσασταν η μυημένη ιέρεια, η μύστρια, ή νομοτηρητής στη Νομοθεσία των Σπαρτιατών, που λειτουργούσε κι εφαρμοζόταν τόσο τέλεια, με ιερό σεβασμό, μυστικισμό και πίστη, χωρίς να είναι γραμμένη πουθενά, παρά στον εγκέφαλο των αρχόντων και των πολιτών τους, γι’ αυτό δεν βρέθηκαν στοιχεία να την διαιωνίσουν, ενώ τόσους αιώνες κατέστησε τη Σπάρτη την πιο ευνομούμενη πολιτεία και την πρώτη στρατιωτική και βαρέως οπλισμένη Ελληνική δύναμη της στεριάς, από της ιδρύσεων της, ως την Ρωμαϊκή εποχή.
Αλλά η υποδουλωμένη τότε Ελλάδα με τα Γράμματα, τις Τέχνες και τον Πολιτισμό της κατάφερε, μια κραταιά, νέα και ορμητική δύναμη, όπως «Οι Ρωμαίοι» να την κατακτήσει. «Νικηθείσα στρατιωτικά, νίκησε με το Πνεύμα, τις Τέχνες και τα Γράμματα το άξεστο Λάτιον».
Κι ένα μόρφωμα το έχεις δίπλα σου, το τροφοδοτείς παντοιοτρόπως και σου κοκορεύεται, γιατί είναι « χαβούζα» της Αμερικής.
Και οι έξυπνοι ιθύνοντές μας θέλουν να μας υποτάξουν – το έχουν ψηφίσει άλλωστε – σε κατώτερους πολιτισμούς. Αντί αυτοί ν’ ακολουθήσουν και να ενταχθούν στη χώρα, που φιλοξενούνται, – ελάχιστοι πρόσφυγες και εκατομμύρια λαθρομετανάστες θέλουν να υποτάξουν, και να αφομοιώσουν ένα λαό, που βρίσκεται εδώ, πάνω από συν – πλην έντεκα χιλιετηρίδες, εξημέρωσε τους βαρβάρους και τους αγρίους και παραδειγματικά κι επίμονα αρκετοί πολιτικοί με το τσούρμο τους θέλουν να υποβιβάσουν την Πατρίδα μας σ’ αυτών το πρωτόγονο «μεγαλείο»! που το φωνάζουν με μανία, θρησκευτικό, σωβινιστικό φανατισμό, ακόμη και παιδιά, ότι δεν πρόκειται ποτέ να ενταχθούν στην Ελλάδα – τους πέφτει λίγη τρομάρα τους! – στο κέντρο της Αθήνας!!!! που από διαμαντόπετρα τη γέμισαν γκέτο αλλοφύλων, επιδιώκοντας ξανά να την υποδουλώσουν στο Ισλάμ. Δεν άρκεσαν οι πέντε αιώνες. Θέλουν να διαγράψουν ΟΛΟΙ το όνομα ΕΛΛΑΣ και να τη βαφτίσουν ΠΑΜΦΥΛΙΑ!!!
Και ας δανειστούμε μια ενδιαφέρουσα υπόδειξη από τις ΗΧΟΒΟΛΕΣ: «Καλό θα είναι, επειδή κάθε χρόνο παρουσιάζουν ακριβώς τα ίδια πράγματα, να αλλάξουν λίγο το ρεπερτόριο τους, για να προκαλέσουν έτσι και το ενδιαφέρον των δημοτών και των επισκεπτών».
Ζώλη Ελένη
