Τρίζουν τα κόκκαλα του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου (με.. χρονική σειρά), από την εξωτερική μας πολιτική, με αφορμή τα τελευταία γεγονότα:
-Μπορούμε να φανταστούμε πως Έλληνας Πρωθυπουργός θα έκανε επίσκεψη στην Κωνσταντινούπολη λίγες μέρες μετά τα τετελεσμένα στη Μονή της Χώρας;
Πράξη υψηλού συμβολισμού μετά την Αγία Σοφία. Σκόπιμη ενέργεια από την Τουρκική ηγεσία πριν την επίσκεψη, αλλά και χρυσή ευκαιρία για μας να δείξουμε προς την Διεθνή Κοινότητα ότι τα μικρά δεν προχωρούν με τετελεσμένα στα μεγάλα (γαλάζια πατρίδα, Κυπριακό και αθροιστικά μιας επιθετικής πολιτικής που χτίζεται βήμα-βήμα). Τότε γιατί ξοδεύονται τόσα δις για την άμυνα της Χώρας, από το υστέρημα του Ελληνικού λαού, για να βάζουμε την ουρά μας κάτω από τα σκέλια;
Και όλα αυτά στο όνομα της κακώς εννοούμενης διεθνούς ευθυγράμμισης.
-Μπορούμε να φανταστούμε επίσκεψη, έστω ιδιωτική, του Αλβανού Πρωθυπουργού στην Ελλάδα όταν το κορυφαίο ζήτημα, όπως το κατέστησε η Κυβέρνηση, της υπόθεσης Μπελέρη, υποψηφίου ευρωβουλευτή αυτή τη χρονική στιγμή με το κυβερνών κόμμα παραμένει ανοιχτό;
-Και το τρίτο και φαρμακερό. Από πολέμιος της συμφωνίας των Πρεσπών να γίνεσαι διαπρύσιος υπερασπιστής, έχοντας καθυστερήσει συγχρόνως αδικαιολόγητα την επικύρωση των σχετικών πρωτοκόλλων που τη συνοδεύουν;
Πόση αλήθεια υποκρισία!
Αυτό θα πει υπερήφανη εξωτερική πολιτική…!
Και εμείς στη Φλώρινα, εκτός των άλλων…. περιμένουμε ν’ ανοίξει η συνοριακή διάβαση των Πρεσπών…!
