Εύκαμπτη η γνώμη που λυγίζει εύκολα και αλλάζει ενώ δύσκαμπτη είναι η γνώμη που δεν λυγίζει και συνεπώς δεν αλλάζει. Η ευκολία να τροποποιήσουμε – αλλάξουμε προς το καλύτερο την σκέψη της γνώμης μας, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του έμπειρου ή έξυπνου ανθρώπου που «παίρνει στροφές το μυαλό του» και αναδιπλώνεται προκειμένου να βελτιώσει την άποψή του – θέση του σταδιακά. Οι επαγγελματίες διαμεσολαβητές στις διαπραγματεύσεις επίλυσης μιας διαφοράς μεταξύ δύο πλευρών, είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στο χειρισμό βελτίωσης – προσέγγισης των θέσεων και των δύο αντίθετων πλευρών για να γεφυρώσουν – κλείσουν τη συμφωνία με συμβιβασμό των συμφερόντων των δύο πλευρών. Στα δικαστήρια καθημερινά εφαρμόζεται όπου είναι δυνατόν, η πρακτική συμβιβασμού, πριν από την εκδίκαση μιας υπόθεσης με ακροαματική διαδικασία, με επιτυχία για τα συμφέροντα των διαδίκων. Στο διάλογο – συζήτηση τηλεοπτική σε ποικίλα θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος, οι μετέχοντες συνομιλητές είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι και ενημερωμένοι στο αντικείμενο του θέματος. Εκ των προτέρων ο δογματισμός (στη φιλοσοφική σκέψη και όχι στη θεολογική) ως αμετακίνητη θέση της μονολιθικής άποψης, ο εγωισμός, ο φανατισμός, η ισχυρογνωμοσύνη, όχι μόνο δεν βοηθούν στον συγκερασμό – ένωση απόψεων του διαλόγου, αλλά αναιρούν – αχρηστεύουν εκ των προτέρων τα παράγωγα προϊόντα του και καθιστούν αδύνατο το διάνθισμα – ανθοφορία των σκέψεων του διαλόγου. Ευχάριστη διάθεση με ήπιο τόνο φωνής της διατύπωσης των απόψεων, χωρίς αυθαίρετη διακοπή του λόγου του ομιλητή, υποβοηθούν και αναβαθμίζουν το επίπεδο του διαλόγου, τόσο στη διερεύνηση των απόψεων όσο και στα μάτια των τηλεθεατών με άριστη επιτυχία. Ο καλός συντονισμός του διαλόγου από τον παρουσιαστή δεν κουράζει τους συνομιλητές και τους τηλεθεατές. Η πλοκή και η πορεία μιας συζήτησης, με ιμάντα κίνησης μιας μηχανής αυτοκινήτου παρομοιάζεται, που δουλεύει – εργάζεται συντονισμένα για την παραγωγή του λόγου. Η δύσκαμπτη γνώμη δεν λαμβάνει υπόψη της τις υπόλοιπες γνώμες, ως εγκλωβισμένη και αμετακίνητη στις θέσεις της, δεν πορεύεται – βαδίζει στο διάλογο. Τον καθιστά ανενεργό, αντιδραστικό και αντιπαραγωγικό. Χρειάζεται το τρίπτυχο θέση – αντίθεση – σύνθεση για να πάρει σάρκα και οστά η συζήτηση, «να ανάψει για τα καλά». Η άκαμπτη γνώμη που μένει στάσιμη, βαλτώνει το λόγο και με απλά λόγια σημαίνει: «με την ανυποχώρητη εμμονή των θέσεών του μοιάζει» να σπρώχνει τον τοίχο τον αμετακίνητο» Η ευλυγισία – ευκαμψία της γνώμης απελευθερώνει δυνάμεις και θέσεις εναλλακτικές που υπόκεινται στην κριτική σκέψη όλων των μετεχόντων του διαλόγου, με αποτέλεσμα να αποκρυσταλλώνεται βαθμιαία η κοινά αποδεκτή απόφαση – πόρισμα με τον πιο αβίαστο τρόπο. Στη διασταύρωση διαφορετικών σκέψεων και αντιλήψεων απαραίτητοι είναι και οι ελιγμοί ζικ – ζακ ως τεχνάσματα, όπως ακριβώς συμβαίνει πολύ συχνά με τους παίκτες του ποδοσφαίρου στα γήπεδα. Καλός ομιλητής του διαλόγου αναδεικνύεται όποιος κατέχει καλά το θέμα, χειρίζεται τη γλώσσα – διατύπωση των σκέψεών του με επάρκεια και πληρότητα, διεισδύει με τις γνώσεις του βαθύτερα στο θέμα και κερδίζει τη μάχη των εντυπώσεων τόσο των συνομιλητών του όσο και των ακροατών του. η υπεροχή έναντι των άλλων φαίνεται από τον αριστοτεχνικό τρόπο παράθεσης των απόψεων και του νοηματικού περιεχομένου τους στα μάτια όλων που απολαμβάνουν τη μαγεία του διαλόγου ως θεατές ή τηλεθεατές. Κλείνοντας το σημερινό μας δημοσίευμα σήμερα επιγραμματικά, θα επισημάνουμε μία μόνο φράση: Οι έξυπνοι αλλάζουν γνώμη, οι ανόητοι ποτέ.
ΠΕΤΡΟΣ ΠΡ. ΓΟΥΛΙΟΣ
