(Με αφορμή την τελευταία συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Μακεδονίας στις 18-01-2024)
Όταν συμφωνείς με κάτι στο «επί της ουσίας» και εφευρίσκεις μια ευτελή δικαιολογία για να το απορρίψεις, σημαίνει ότι κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει.
Σημαίνει ότι κάτι είναι πολύ λάθος.
Εκτιμώντας ότι η χρονική στιγμή είναι άκυρη και υποθάλπει το κύρος και την αξιοπιστία του, ο κ. Περιφερειάρχης απέρριψε την πρόταση που έφερε στο Περιφερειακό συμβούλιο η αντιπολίτευση, για «Εμπρόθεσμη Νομική Προσβολή της άδειας εγκατάστασης Φωτοβολταϊκών στο ορυχείο Αμυνταίου», με αποτέλεσμα η πρόταση να μην περάσει.
Ανασύροντας πολλές φορές από την μνήμη του περιστατικά του παρελθόντος, ο κ. Αμανατίδης στάθηκε απέναντι, όχι σε κάτι απλό, αλλά σε κάτι που σχετίζεται με την προοπτική της περιοχής και το συμφέρων των ανθρώπων της, για ένα ..γινάτι.
Ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε ότι, αφού «δεν άνοιξε καμία μύτη» το προηγούμενο διάστημα, γιατί να ανοίξει τώρα;
Ούτε καν μία αντίσταση για την τιμή των όπλων.
Τόσο ο ίδιος, όσο και ο κ. Λιάσης, του οποίου ο Δήμος θίγεται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, θεώρησαν άχρηστο και ανούσιο να προβληθεί οποιαδήποτε αντίσταση ή να αναληφθεί οποιαδήποτε δράση, αφού το έργο έχει προχωρήσει στο 60% περίπου.
Για την θέση του Δημάρχου Εορδαίας, που πριν από λίγο καιρό έσκιζε τα ιμάτιά του για μορφή μάστιγας, που έχει λάβει ο άναρχος τρόπος κατασκευής των φωτοβολταϊκών πάρκων, δεν ξέρουμε πολλά πράγματα για την θέση του, γιατί όχι απλά επέλεξε να απουσιάσει από την συνεδρίαση, αλλά δεν φρόντισε ούτε καν να εκπροσωπηθεί ο Δήμος Εορδαίας.
Οι δε Βουλευτές απόντες όλοι. Ούτε αυτούς τους ενδιαφέρει.
Το ζήτημα είναι πολύ σημαντικό, αλλά φαίνεται πως γίνεται προσπάθεια να το κρατήσουν «χαμηλά».
Με το άρθρο 20 του νόμου 4872/2021 (που τροποποιεί το Νόμο του 2020, το Νόμο δηλαδή της απολιγνιτοποίησης), δημιουργούνται πλείστα και σοβαρά ζητήματα καταστρατήγησης των περιβαλλοντικών όρων, τόσο για τα ορυχεία Πτολεμαΐδας, όσο και για το ορυχείο Αμυνταίου.
Πρόκειται για ένα άρθρο, που σε δύο μόλις σειρές, αναιρεί περιβαλλοντικούς όρους και αλλάζει χρήσεις γης.
Τόσο εύκολα, τόσο απλά, δίνουν στα μεγάλα συμφέροντα αυτό που θέλουν, αφήνοντας την κοινωνία στην άγνοια και στην μιζέρια της.
Όπως τόνισε και η εισηγήτρια του θέματος, επικεφαλής του συνδυασμού «Ελπίδα» κ. Γεωργία Ζεμπιλιάδου «δεν έχει ξαναγίνει ποτέ, εν ισχύ περιβαλλοντικοί όροι να αναιρούνται, επειδή εγκρίνονται άλλοι, που αλλάζουν ραγδαία τις χρήσεις γης».
Αυτό δεν μας προβληματίζει; Δεν ανησυχεί τον Περιφερειάρχη και τους Δημάρχους των εμπλεκόμενων Δήμων;
Για να κάνουν την «πάπια», μάλλον όχι.
Είναι λυπηρό και ανησυχητικό μαζί ότι, ενώ καταγγέλθηκε το γεγονός, ότι μετά τον νόμο για την απολιγνιτοποίηση, υπήρξε σωρεία νομοθετικών διατάξεων που τον άλλαξαν προς το χειρότερο, αλλά και το γεγονός ότι δεν υπάρχει πρόθεση να ληφθούν αποφάσεις για την διασφάλιση των συμφερόντων της περιοχής, παρά μόνο φθηνές δικαιολογίες του τύπου «τώρα είναι αργά», κανενός το αφτί δεν ιδρώνει.
Το αίτημα για την δημιουργία ενός ισχυρού μετώπου, που θα προβάλει την αντίσταση που απαιτείται, ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα της περιοχής που θίγονται βάναυσα, δεν έγινε δεκτό.
Γιατί άραγε;
Γιατί φαίνεται να επιλέγουν να βρίσκονται στο πλευρό των λίγων και δυνατών; αφήνοντας τους πολίτες στο περιθώριο;
Γιατί επιλέγουν να πηγαίνουν αντίθετα από εκεί που τους όρισαν οι πολίτες να είναι; βαδίζοντας κόντρα στις προσδοκίες και τις ελπίδες τους;
Η κοινωνία θέλει απαντήσεις.
Η κοινωνία υποφέρει και βλέπει αντί για προσπάθεια, παιχνίδια να παίζονται εις βάρος της.
Αποφάσεις για την κοινωνία χωρίς την κοινωνία, Γίνεται; Από ότι φαίνεται γίνεται και μάλιστα με την ανοχή αυτών που θα έπρεπε να είναι στο πλευρό της κοινωνίας, έμπρακτα και τίμια.
Ισαάκ Α. Νικολαΐδης
Πολιτευτής
Πρ. Πρόεδρος Δημοτικής Κοινότητας Πτολεμαΐδας
