ΣΚΥΛΙ;

Κύριε διευθυντά,

Αναγνώσας (εις το φύλλον σας της 11/3/2017) το εμπεριστατωμένον άρθρον του φίλου (και τέως συναδέλφου μου, καθ’ ο τυγχάνω πλέον συνταξιούχος…) δικηγόρου Αριστείδη Μήτκα με τον επιτυχή τίτλον «Πεθαίνοντας στην Φλώρινα» δεν αντέχω στον πειρασμό να σας παρακαλέσω να δημοσιεύσετε εις την εφημερίδα σας, άρθρον μου (εις το φύλλον του «Έθνους» Φλώρινας της 11/1/2002) με τίτλον «Σκυλί;» όπου έκτοτε – και εν πλήρη αηδία και αγανακτήσει – διεκτραγωδούσα το… χάλι μας και την περιφρόνηση που… απολαμβάνομε πανταχόθεν και παντοιοτρόπως εδώ εις την «ηρωϊκήν» Φλώριναν οι … «ηρωϊκοί» κάτοικοί της και «φύλακες των συνόρων της πατρίδος» κατά τ’ άλλα…

Πιστεύω ότι το κείμενον τούτο συμπληρώνει καλώς το άρθρον του κ. Μήτκα, έστω και για να… μείνουν στην Ιστορία!!!

ΣΚΥΛΙ;

σκόπευα, κ. διευθυντά, να αφιερώσω – την εβδομάδα αυτή – την στήλην εί­τε εις την εισαγωγή του EURO εις την ζωήν μας (επιπτώσεις, ελπίδες και κιν­δύνους), είτε εις τα παντοειδή αίσχη που έλαβαν χωράν γύρω από το αίσχιστον αίσχος που απεκλήθη «Μπίγκ Μπράδερ», πλην όμως «όταν θέλεις να αγιάσεις»…

Καθ’ όσον, υφιστάμενος το ανηλεές σφυροκόπημα της τηλεοράσεως μας εν σχέσει προς τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» που έπληξαν την «κάτωθεν του αύλα­κος» Ελλάδα, εγώ ο δύσμοιρος Φλωρινιώτης, ο από ενός ολοκλήρου μηνός διαβιών εντός ενός μέτρου χιόνος, ο αναγκαστικώς λησμονήσας αγαπημένες γειτονιές και χωριά λόγω δυσχερειών εις την (ελαχίστην) κίνησιν, ο βλέπων τας κάτωθι των κεράμων σκεπάς να παγώνουν πρώτα και να πλημμυρίζουν τα σπίτια ύστερα, ο καθαρίζων καθημερινώς (από χιόνια και πάγους) δρόμους, αυτοκίνητα, στέγες, προσόψεις καταστημάτων, ο ζων υπό θερμοκρασίας πολικάς, ο μελαγχολών εις τας έρημους νύχτας της επαρχίας όπου σποραδικώς συναντάς κάποιον διαβάτη συνάνθρωπο (περί δε πνευματικής καταφυγής – πλην της μονήρους μελέτης – ήτοι κινηματογράφου, συναυλίας, θεάτρου κ.λπ. ούτε λόγος να γίνεται…), ο «επανδρώνων» με δεκάδες κατάγματα την ορθοπεδικήν κλινικήν του Νοσοκομείου μας, ο – παρά ταύτα – ουδόλως αναφερόμενος εις τα τηλεοπτικά μας δελτία (παρεκτός σπανίας τινός εικόνος αλλά δια το «γραφικόν» του θεάματος και μόνον…), τι είμαι – ΛΟΙΠΟΝ – εγώ ο Φλωρινιώτης μπροστά στον ορυμαγδόν, κατακλυσμόν, ολολυγμούς, παράπονα, κατάρες που κατακλύζουν τα ραδιόφωνα και τις τηλεο­ράσεις μας διότι…χιόνισε στην Πλατεία Συντάγματος ή διότι στα «Βόρεια προά­στια» (όπου – ως γνωστόν – όλος ο πλούτος και όλα τα μέσα της χώρας…) έπε­σε μισό μέτρο χιόνι ή διότι εκ της ανεγκεφαλιάς πολιτών και ηγεσιών απεκλείσθη (!) η Ε.Ο. Αθηνών – Λαμίας εις το θρυλικόν πλέον καταστάν 90ο χιλιόμετρόν της;

Τι είμαι – ΛΟΙΠΟΝ – εγώ ο Φλωρινιώτης;

Ήρωας; Μαλάκας; Ηλίθιος; Σκυλί;

Ο ΔΙΑΠΟΡΩΝ

(αγοράζων – προσέτι – και ακριβότερον το πετρέλαιον…)

Με τιμή

Σπύρος Αλεξίδης

Συντ/χος Δικηγόρος

(«Διαπορών»)