Καλό Παράδεισο, Παπα-Διονύση!
Το απρόοπτο όσο και απρόσμενο βραδινό τηλεφώνημα φιλικού μου προσώπου για την εις Κύριον αποδημίαν του Παπα-Διονύση Δόκα από τον Άγιο Παντελεήμονα, ήταν αυτό που κοινότοπα αποκαλούμε «κεραυνός εν αιθρία». Είναι από εκείνα τα γεγονότα που δύσκολα τα αποδέχεσαι και δυσκολότερα τα συνειδητοποιείς.
Μας συνέδεε πολύχρονη προσωπική και οικογενειακή φιλία, συνεργασία μας από το εκκλησιαστικό αναλόγιο και κοινές ανησυχίες για τον τόπο μας και τα προβλήματά του.
Παράλληλα με τα ιερατικά του καθήκοντα και τις ενοριακές του υποχρεώσεις, άντεξε με περίσσια υπομονή, καρτερία και ψυχικό σθένος, απώλειες αγαπημένων του προσώπων, του αδελφού του στην Αυστραλία, του πατέρα του και ιδιαίτερα του πολυαγαπημένου του γιου, Αντωνάκη, ενός 15χρονου αγγέλου, που έφυγε τόσο πρόωρα, τόσο αναπάντεχα από τη ζωή.
Ο Παπα-Διονύσης δεν πτοήθηκε, δε λύγισε. Με την προσευχή του στο Θεό και στον Άγιο Παντελεήμονα, «τον σταυρόν ως ζυγόν αράμενος», με τη στήριξη της αγαπημένης του Πρεσβυτέρας και της κυρα-Παναγιώτας, μιας πολύ δυνατής και υπομονετικής μάνας, στάθηκε όρθιος και αξιοπρεπής σε όλες τις τρικυμίες της ζωής.
Όσο απλός, κοινωνικός, εξωστρεφής, καταδεκτικός και ευγενικός υπήρξε στη ζωή και στις σχέσεις του με τους ενορίτες του, άλλο τόσο απλά, αθόρυβα και διακριτικά έφυγε από τη γήινη ματαιότητα.
Καλό Παράδεισο, Παπα-Διονύση! Μας άφησες όλους με αναπάντητα ερωτήματα, με δικαιολογημένα παράπονα και αγωνιώδεις απορίες: «πώς παρεδόθης τη φθορά και συνεζεύχθης τω θανάτω». Είναι συνταρακτικό το έλλειμμα και ανεπούλωτο το τραύμα που άφησες στην οικογένειά σου, όσο και δυσαναπλήρωτο το κενό στην ενορία σου, στους ναούς και τα εξωκλήσια του Αγίου Παντελεήμονα, τα οποία πάντα συντηρούσες και καλλώπιζες με περισσή φροντίδα και αγάπη.
Για το γεγονός του κενού αυτού ήταν έκδηλη η ανησυχία και η αγωνία του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη μας, κατά τον παρηγορητικό λόγο του στη εξόδιο ακολουθία σου, γιατί είναι δεδηλωμένο και αποδεδειγμένο το πατρικό του ενδιαφέρον τόσο για τις οικογένειες των αποδημούντων εις Κύριον Κληρικών όσο και για τα κενά των Ενοριών.
Σε συνόδευσαν στην τελευταία επι γης κατοικία σου η αγαπημένη σου οικογένεια, η μητέρα σου, η Πρεσβυτέρα και η αγαπημένη σου Γιωτούλα, ο ζωντανός σου επί γης άγγελος, δεκάδες ιερέων με χοροστατούντα τον Μητροπολίτη μας και εκατοντάδες φίλων από την Ενορία σου και τα περίχωρα, με την ευχή, ο Κύριος να παρηγορήσει και να απαλύνει τον ψυχικό πόνο των αγαπημένων σου προσώπων και να αναπαύσει την ψυχή σου «ένθα αναπαύονται αι των δικαίων ψυχαί, ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος».
Καλό Παράδεισο, Παπα-Διονύση!
Γιάννης Παπαλαζάρου
Άγιος Αθανάσιος Ν. Πέλλας
