Η ταλαιπωρία που δεν λέει να τελειώσει

Η ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ

Μήπως ήρθε ο  καιρός οι αρμόδιοι της Περιφερειακής Διοίκησης να μας ενημερώσουν επιτέλους για τον λόγο της δραματικής καθυστέρησης και της τρομακτικής υστέρησης των υπηρεσιών της, στην αντιμετώπιση μιας φθοράς του οδικού δικτύου, που μας καταδίκασε επί τρείς (!!!!) μήνες να χρησιμοποιούμε παράπλευρη οδό, χάνοντας χρόνο, επιμηκύνοντας την διαδρομή  μας και επιβαρύνοντας κυκλοφοριακά την πόλη του Αμυνταίου; Για να μην μιλήσουμε για τους αλλοδαπούς οδηγούς που χάνονται μέσα στο Αμύνταιο, αναζητώντας μάταια διέξοδο.

Με ποια λογική μια βλάβη στο δίκτυο σε μια εθνική οδό που αποτελεί την κεντρική αρτηρία του νομού μας αλλά και την κάθετη στην Εγνατία, δεν επισκευάζεται επί τόσο χρόνο; Πριν δύο χρόνια περάσαμε όλο το καλοκαίρι μας πάλι με παρακάμψεις για να γίνουν τα μπαλώματα στο κομμάτι Αμύνταιο – Πτολεμαΐδα, αποτέλεσμα μιας κατά τα φαινόμενα αμαρτωλής εργολαβίας. Φέτος, μια από τα ίδια, στο ύψος του κόμβου Αμυνταίου. Προφανώς και κάτι δεν λειτουργεί σωστά ή κάποιοι αδιαφορούν για την ταλαιπωρία χιλιάδων χρηστών της οδού.

Πόσος χρόνος τελικά χρειάζεται για την έκτακτη επισκευή η συντήρηση μιας γέφυρας ή ενός τμήματος οδού;. Πόσο χρόνο μετά την διαπίστωση και την διακοπή της κυκλοφορίας στο συγκεκριμένο τμήμα  εγκαταστάθηκε εργολάβος; Ποια διαδικασία κατεπείγοντος έργου ακολουθήθηκε; Αν συνέβαινε κάτι ανάλογο στο εθνικό δίκτυο ή στην Αθήνα θα καθυστερούσε το ίδιο; Υπάρχει χρονοδιάγραμμα του έργου και πότε προβλέπεται να δοθεί στην κυκλοφορία, απαλλάσσοντας έναν νομό από την ταλαιπωρία της παράκαμψης;

Η ενημέρωση είναι αναγκαία όπως και η απόδοση ευθυνών (εν υπάρχουν τέτοιες) σε αυτούς που καθυστέρησαν. Το σίγουρο είναι ότι δεν αντέχουμε άλλες τέτοιες καθυστερήσεις ούτε άλλες τέτοιες υστερήσεις του κρατικού μηχανισμού. Είναι αδιανόητο τέτοιας φύσης έργα (για να μην αναφέρουμε την τηλεθέρμανση – θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει ξεχωριστά) να καρκινοβατούν και οι ταλαίπωροι πολίτες να πληρώνουν τις συνέπειες της …..ασυνέπειας.

Σε αυτόν τον τόπο φαίνεται ότι τίποτε δεν αλλάζει, ούτε οι ρυθμοί ούτε η νοοτροπία μας. Δεν αντέχεται όμως τέτοιας έκτασης εφησυχασμός και αδράνεια εκ μέρους των αρμοδίων ούτε εκ μέρους αυτών που τους εποπτεύουν. Κουραστήκαμε κύριοι.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΑΚΥΛΑ ΜΗΤΚΑΣ